Over mij
Ik denk zelf dat ik een vrij kleurrijk persoon ben. Ik heb me altijd wel een beetje anders gevoelt dan anderen. Vanaf het moment dat ik op kamers woonde begon ik mijn muren roze, blauw of paars te schilderen. In tegenstelling tot wat je zou denken, word ik al die kleuren nooit zat en geniet ik elke dag weer van mijn vrolijke muren. Want ja, ook nadat ik afgestudeerd was en verhuisde naar een appartement, schilderde ik de muren blauw en zocht ik roze en paars behang uit. Het is vaak het eerste wat mensen opmerken als ze bij mij thuis komen. Dat het wel erg kleurrijk is en meteen de vraag of ik het nooit zat word. Nee dus. Elke dag als ik thuis kom, voel ik me ontzettend gelukkig, omdat ik zo dankbaar ben voor mijn huis en ik me er zo thuis voel. Al die vrolijke kleuren dragen daar zeker aan bij!
Toen ik nog een meisje was, hield ik er van om unieke rokjes en jurken te dragen. Veel daarvan waren gemaakt door mijn moeder een heel kleurrijk. Ik denk dat ik dat meisje nog steeds bij me draag, maar soms voel ik me gewoon gedwongen om te doen wat iedereen doet, zodat ik serieus genomen word. Het voelt alsof ik dan niet altijd helemaal mezelf ben. Ben ik de enige? De zoektocht naar wie ik ben duurt voort. Het vinden van een balans tussen de verstandige volwassene en het kind in mij is een levenslange ontdekkingstocht.
Hoe het allemaal is begonnen
De eerste keer dat ik in Kenia, Afrika was, was ik verbaasd en verrast door de kleuren. Vrouwen droegen kleurrijke kleding en hoofddoeken, grote, opvallende sierraden alsof elke dag een feestje was. Ik vond het geweldig. Het was een hele nieuwe wereld voor me, iets dat ik nog nooit eerder in mijn leven gezien had. Ik werd verliefd op de kleurrijke stof die ‘Ankara’ of ‘Kitenge’ wordt genoemd. Elke jurk, elke rok, elk kledingstuk was prachtig, simpelweg door de stof waarvan het was gemaakt. Elke jurk was puur geluk om naar te kijken. Natuurlijk nam ik een aantal jurken mee naar huis toen ik weer terug naar Nederland ging.
Toen ik Zanzibar bezocht, zag ik voor het eerst oorbellen gemaakt van Kitenge. Er was een periode in mijn leven geweest waarin ik sieraden had gemaakt, voor het grootste gedeelte alleen met kralen. Ik hield (en hou!) nog steeds van knutselen. Sieraden maken was nog steeds één van mijn hobbies. Mijn eerste gedachte toen ik de oorbellen zag was: ‘Die moet ik hebben.’ Mijn tweede gedachte was: ‘Die wil ik ook maken.’ Een nieuw idee was geboren.
Ik kon wat restjes stof meenemen naar huis om mee te experimenteren. Dit gebeurede allemaal in de zomer van 2017. Voor een aantal jaar verkocht ik mijn oorbellen en andere sieraden alleen in Kenia in een winkel die ook Ankara kleding verkoopt. Klanten vonden het fantastisch dat ze oorbellen, armbanden en kettingen bij hun outfit konden uitzoeken. Nu verkoop ik mijn accessoires voornamelijk in Nederland. Na de oorbellen kwamen er ook andere accessoires bij, en uiteindelijk ook de tassen, kussens, kaarten en de kinderspeeltjes. Ik blijf nieuwe ideeën krijgen en experimenteren met de stof en nieuwe designs. Mijn doel is om deze kleurrijke items te verkopen aan mensen die net zo blij worden van de vrolijke kleuren als ik.
Werken in een Keniaanse werkplaats
Ik had de kans om een tijdje in een Keniaanse werkplaats te werken. Een naaiatelier. Hier maakte ik de sieraden die in de winkel in Kenia verkocht werden. Na een paar dagen waren mijn collega’s aan mij gewend, maar iedereen die op straat voorbij kwam, keek een keer extra. Is dat echt een mzungu achter de naaimachine? Ze dachten dat ik de manager was. Echter was ik altijd degene die hulp nodig had van mijn collega’s, want ik had nog nooit in mijn leven met een industriële naaimachine gewerkt. Ze waren allemaal heel vriendelijk en altijd bereid om te helpen. We hebben heel wat interessante gesprekken gehad over het leven in Kenia versus het leven in Nederland.
Ontwikkeling van een idee
Ik ben begonnen sieraden te maken van de restjes stof die ik meegenomen had naar huis, vaak met hulp van mijn moeder, die vaardiger is met de naaimachine dan ik. Ik ben daarna nog een aantal keer teruggegaan naar Kenia en het vinden van de mooiste prints werd een verslaving. Ik bracht jurken voor mezelf mee, stof voor mijn moeder en restjes stof om sieraden en andere items van te maken. Ik maakte oorbellen voor vriendinnen en echtgenotes van vrienden, verkocht het één en ander op een braderie voor een goed doel, maar in het begin bleef het klein.
Mensen bleven me vertellen dat ik talent had en dat ik bedrijf moest starten. Ik had een aantal jaar nodig om aan dat idee te wennen, maar ik weet nu dat ze gelijk hadden. De wereld heeft meer kleur nodig. Ik weet zeker dat er meer mensen zijn die zich meer thuis voelen in een kleurrijke cultuur. Hoe gaaf zou het zijn als ik een stukje van de Afrikaanse cultuur in hun leven zou kunnen brengen? Op die manier zou het mensen kunnen helpen expressie te geven aan een verlangen. Net zoals mijn innerlijke kind dat verlangen heeft en ik daar expressie aan geef door mijn huis kleurrijk aan te kleden en af en toe een vrolijke Afrikaanse jurk te dragen.
Mijn missie
Ik heb altijd gehouden van kleurtjes, bloemen, vlinders en alle andere dingen die kleurrijk en vrolijk zijn en de wereld een mooiere plek maken. Eens stond ik op het treinstation in Utrecht en ik observeerde wat vrouwen zoal droegen. Wat ik het meeste zag waren neutrale kleuren, veel spijkerbroeken, zwart en donkerblauw. Er was niets speciaals aan, het was niet kleurrijk en niet uniek. Het was eigenlijk vrij saai. Het was echt heel anders vergeleken met wat ik had gezien in Afrika. Nu, met mijn accessoires van Afrikaanse stoffen, wil ik graag die levendige kleuren in het leven van mensen brengen die ook zoeken naar een manier om expressie te geven aan het vrolijke kind in henzelf.
Als ik in Kenia ben, kan ik alles dragen wat ik wil en niemand kijkt me bevreemd aan. Niets is daar gek of raar. Ze zullen, als ik een Ankara jurk draag, wel benoemen dat ik een mzungu ben en dat ik ‘hun kleding’ draag. In mijn ervaring vinden ze dat juist heel leuk. Laten we onszelf eren. Of je nou van kleurtjes houdt of niet, wat uiteindelijk belangrijk is, is dat je je thuis voelt bij je zelf. Dan kun je je thuis voelen op elke plek in de wereld. Of je nu die vreemde eend in de bijt bent of niet.
Ik heb een missie. Ik wil de wereld, mijn wereld een vrolijkere plek maken. Ik denk dat het geweldig is als culturen kunnen mengen en kunnen leren van elkaar. Waarom zouden we elkaars geweldige eigenschappen niet omarmen?! Als jij je thuis voelt bij jezelf door expressie te geven aan je kleurrijke zelf, dan kan het zomaar zijn dat de items in mijn shop je daarbij kunnen helpen. Schitter, straal, lach, geniet, wees vrolijk en dankbaar, wees jezelf. Zo maak jij de wereld elke dag een beetje mooier.